აღთქმა

— (აღვსთქუამ) შეთქმა, აკვეთა, საზღურის დადება, რათა არა გარდახდეს, сделать обет, зарекаться.

— (აღვუთქვამ) დარწმუნება აღსრულებისათჳს რისამე (ტიტ. 1, 2), обетовати, обещать, -ся

— დაპირება, შერიგება, ფასის გარდაკვეთა (მატ. 20, 2 და შემდეგი), договариваться (ფსალ. 24, 10 და 43, 17; კუალად 49, 16), завет (გალატ. 3, 16), обет.